Lekker zeg.

Een beetje zuur

Soms heb je het gevoel dat je iets mist, terwijl je niet precies weet wat je dan mist. Je kunt er niet echt de vinger op leggen. Soms kom je er dan later toch achter wat dat dan was, omdat je dat goede of mooie alsnog meemaakt en dan weet je: dit zocht ik dus. Zo leerde ik pas op latere leeftijd de humor kennen, bij mensen van wie ik dat helemaal niet verwacht had. Maar het lekker kunnen lachen om jezelf of een ander was zo bevrijdend. En ik vind het nu heerlijk om ook te mogen lachen om serieuze onderwerpen, zonder dat iemand me ontsteld aankijkt. Gelukkig heb ik geweldige mensen om me heen, bij wie dat kan.

Met eten heb ik precies hetzelfde, al klinkt dat misschien raar: ik heb het geweldige zuur ontdekt. Ik heb ervaren dat zuur precies dat doet voor je maaltijd, wat humor doet in bijvoorbeeld relaties: 1) het frist zaken op die van zichzelf een beetje suf zijn, 2) het brengt het geheel mooi in balans en 3) het maakt je hoofd weer helder. Echt waar, ga maar na: 

1. Neem een suffe spitskool, rooster de parten in de oven met 2 eetlepels citroenrasp en sprenkel er daarna 2 eetlepels citroensap overheen, met wat dragon en pecorino (uit Simpel). Heerlijk, verwacht je niet van zo’n degelijk kooltje.

1. Zuur zorgt meestal voor een mooie balans in een maaltijd. Neem de pistachenotensoep uit Jeruzalem, die in het begin weinig voorstelt, maar volgens Ottolenghi pas zijn volle glorie toont wanneer er op het laatst sinaasappel- en citroensap door wordt geroerd.

1. Een zuurtje zorgt voor een opkikker: het maakt je wakker en scherp. Zo at ik deze week de geroosterde flespompoen met zoete specerijen en limoen uit Plenty, waarbij het vruchtvlees van twee limoenen over de pompoen ging. Dat is lekker zeg.

Nu kunnen die citroenen me op zich weinig schelen, ik heb verder geen intieme band met ze. Maar de smaak van mijn maaltje wordt er zoveel beter op (want ik neem eten erg serieus). Zo maakt ook humor de wereld zoveel mooier, juist omdat je het dan serieus neemt.